Czerwony promień nieprawdy.

Kot, hyc, hoc! Kot, szmyrg, hop! Skrzypek goni za światłem jak oszalały, ale coś mi tu nie gra. Choć laser do zabawiania kocimierzy był dodany w promocji, nie ucisza to mego sumienia — co to za przyjemność gonić za czymś, co nie może zostać złapane? Kot o tym nie wie, więc motywuje się do pościgu jak przy żadnej innej zabawce (ech, ta technika!). Ja jednak, po dwóch okrążeniach mieszkania, wyłączam błędny ognik i głośno przepraszam wprowadzone w ten błąd zwierzę. Kot nie chce gonić, chce złapać; taki jest sens jego działania, a może i życia. Za każdym razem, gdy startuje do kłębka czy kulki papieru, w perspektywie ma morderstwo i tryumf. Laser ignoruje tę najprostszą zasadę, każąc gonić za widmem, fantomem, kłamstwem. Kłamać zaś nie wolno.